خارشتر | العاقول | Camelthorn
نام فارسی: خارشتر
نام عربی: العاقول
نام انگلیسی: Camelthorn
نام علمی: Alhagi Maurorum از خانواده Fabaceae
نام های دیگر: حاج
ماهیت
خارشتر گیاهی چندساله است که ارتفاع آن به یک متر می رسد.
ساقه های فراوان این گیاه، سبز رنگ هستند و سطح مقطع شان دایره ای شکل است. ساقه های گیاه خارشتر، خارهایی بسیار زیاد، نسبتأ کلفت و کشیده از جنس خود ساقه ها دارد. نوک این خارها، زردرنگ و بسیار تیز است.
برگ و گل
برگ های گیاه خارشتر، کوچک، بیضی شکل و کمی کشیده هستند و بدون دمبرگ در محل اتصال خارها با ساقه ها، می رویند.
گل های گیاه خارشتر، کوچک و قرمزرنگ اند؛ هر گل پنج گلبرگ دارد که چهار گلبرگ آن، بیضی شکل، کشیده و جدا از هم هستند و گلبرگ دیگر، تقریبا قطره ای شکل بوده و به سمت بیرون خم شده است.
مواد تشکیل دهنده
در برگ های گیاه خارشتر، ترکیبات فنولیک، ترپن، فلاونوئید، آلکالوئید، ساپونین، کاردیاک گلیکوزید، آنتراکوئینونن، مواد چرب، کومارین، فلوباتانین و تانن وجود دارد. ریشه گیاه خارشتر، حاوی ترپن، الکالوئید، مقداری ساپونین، کاردیاک گلیکوزید، مواد چرب و کومارین است.
افعال و خواص
خارشتر، رادع، مفتح، جالی و تریاق سموم است. عرق خارشتر، مدر قوی بول و مفتت سنگ کلیه و مثانه است.
خوردن، ضماد و بخور خارشتر، بواسیر را بهبود می بخشد. قطور ناشتا، سه قطره آب خالص خارشتر در بینی و پس از یک ساعت، استنشاق روغن بنفشه، برای سردرد مزمن مجرب است. اکتحال عصاره خارشتر، به درمان بیاض خفیف کمک می کند.
شکوفه خارشتر برای بواسیر مفید است.
روغن خارشتر، درد مفاصل و همه بیماری های سرد را بهبود می بخشد.
عرق خارشتر برای عفونت مجاری ادراری مفید است.
میوه |
میوه گیاه خارشتر، قهوه ای مایل به قرمز و کشیده است و معمولا به صورت چند بیضی گون به هم چسبیده، روی خارها می روید. |
ریشه |
ریشه گیاه خارشتر، چوبی، نسبتا ضخیم و بسیار قوی است و تا عمق بسیار زیادی در زمین رشد می کند. گیاه خارشتر در برابر کم آبی، بسیار مقاوم است. |
محل رویش |
هند، پاکستان، سوریه، عربستان، و ایران در استان های خراسان، سمنان، سیستان و بلوچستان، یزد، قم و بوشهر. |
اجزای مورد استفاده و مشتقات |
ساقه، برگ، شکوفه، ترنجبین، روغن و عرق. |
طبیعت |
گرم و بسیار خشک. |
نفع خاص |
سنگ کلیه و مثانه ، ادرار بول. |
ثبت دیدگاه